Najlepsi sprzedawcy
The Outer Worlds 2 oznacza pewny powrót Obsidianu do ich zadziornego, piekielnie ostrego spojrzenia na futurystyczny świat rządzony przez korporacje. Sequel jest celowo bardziej wyrafinowany, bardziej reaktywny i znacznie odważniejszy zarówno w swojej satyrze, jak i sposobie prowadzenia historii.
Fabuła przenosi się na Arcadię, odległą kolonię znajdującą się w epicentrum kosmicznego wstrząsu. Jako agent Dyrektoriatu Ziemskiego otrzymujesz zadanie zbadania serii anomalii nawigacyjnych zakłócających podróże z prędkością większą niż światło. Te szczeliny zagrażają destabilizacją handlu, komunikacji i ostatecznie kruchej równowagi politycznej całego systemu. Korporacyjne potęgi – jak zawsze oportunistyczne – rzucają się do gry ze swoimi planami: frakcje takie jak Auntie’s Choice, The Protectorate oraz kilka nowych graczy prowadzą subtelną, lecz coraz bardziej narastającą zimną wojnę o kontrolę nad zasobami i populacją Arcadii. Twoje wybory zadecydują o tym, kto zyska władzę, kto upadnie i jaką przyszłość odziedziczy kolonia.
Choć nadal opiera się na rozgrywce RPG z perspektywy pierwszej osoby, sequel rozwija niemal każdy system. Ścieżki skradania są głębsze, hakowanie zostało przebudowane na wielowarstwowy system infiltracji, a perswazja w dialogach dostosowuje się dynamicznie do twojej reputacji, profitów, a nawet wcześniejszych błędów. Przeprojektowany system Perków & Flaw przesuwa role-playing jeszcze dalej: nietypowe nawyki bojowe, reakcje na środowisko lub towarzyskie wpadki mogą przekształcić się w trwałe cechy postaci, które realnie wpływają na rozgrywkę.
Walka jest bardziej elastyczna i ekspresyjna, wspierana przez ulepszone zachowania przeciwników, płynniejsze animacje i szerszy wachlarz narzędzi – w tym nowe modularne gadżety, rzucane przedmioty reagujące na fizykę, ciężką broń przemysłową oraz powracające dziwactwa, takie jak uwielbiany Shrink Ray, teraz przeprojektowany z dodatkowymi efektami i opcjami synergii. Światy gry są znacznie bardziej złożone, łącząc ręcznie tworzone regiony z rozbudowanymi strefami otwartych hubów pełnych sekretów, pobocznych wątków i potyczek frakcyjnych.
Gracze mogą teraz płynnie przełączać się między perspektywą pierwszej i trzeciej osoby. Walka staje się bardziej taktyczna, eksploracja bardziej filmowa, a ci, którzy lubią personalizować swoją postać, wreszcie mogą zobaczyć ją w akcji. Sceny dialogowe i kluczowe momenty fabularne otrzymały znaczące ulepszenia wizualne i strukturalne – lepszą mimikę twarzy, dynamiczną pracę kamery i kontekstowe interakcje ze środowiskiem, dzięki czemu rozmowy sprawiają wrażenie zaskakująco żywych.
The Outer Worlds 2 balansuje z wyczuciem: satyra jest ostrzejsza, bardziej celna i bardziej świadoma kulturowo, a jednocześnie narracja porusza cięższe tematy, takie jak wyzysk, opór, rządy, czy koszt lojalności – z dojrzałością, którą oryginał jedynie sygnalizował. Obsidian wykorzystuje nawet meta-ironię krytykowania dystopii korporacyjnej, będąc jednocześnie wydawanym przez prawdziwą mega-korporację, wplatając w scenariusz sprytną samoświadomość zamiast się jej wystrzegać.
Dzięki bogatszym systemom, gęstszemu światu oraz charakterystycznemu dla Obsidianu naciskowi na reaktywność i sprawczość gracza, The Outer Worlds 2 jest wyróżniającym się narracyjnym RPG nowej generacji.